VS werkloosheid onder 5%, maar de vlag kan niet uit

Je zou verwachten dat in de VS met een werkloosheid van 4,9% er alle reden tot juichen is. Het laagste niveau sedert acht jaren werd immers bereikt. Veel economen menen dat de werkloosheid hoe dan ook niet veel lager kan worden dan 5%. Maar toen afgelopen vrijdag dat nieuws bekend werd, zakten de beurzen en was het commentaar somber. Zoals zo vaak zat het probleem in de details. Wat gaat er mis?

Arbeidsparticipatie

In de VS werkt slechts 62,8% van de volwassenen. Zo’n 15 jaar geleden was dit nog iets meer dan 67%.  Dit wordt veroorzaakt door langer studerende jongeren, pensionering van babyboomers, maar helaas ook door steeds meer drop-outs. Rond 2,6 miljoen Amerikanen willen wel werken, maar hebben het opgegeven een baan te vinden. En dan is er ook nog een groeiende groep arbeidsongeschikten door ziekte. Daarmee zit de arbeidsparticipatie op het niveau van eind jaren zeventig, toen nog veel vrouwen niet werkten. Een achterblijvende arbeidsparticipatie is een onbalans in de economie die zijn negatieve  uitwerking heeft op inkomensverschillen en maatschappelijke problemen. Bovendien is het onbenut laten van arbeidspotentieel natuurlijk een rem op de welvaart.

Langdurige werkloosheid

Een tweede factor die reden tot zorg geeft, is het nog steeds hoge aantal werkzoekenden dat al langer dan een half jaar werkloos is. Bijna een derde deel van de werkloze Amerikanen is  langdurig werkloos. Dat is tweemaal zoveel als in normale omstandigheden. De vrees bestaat dat velen van deze 2,1 miljoen langdurig werklozen uiteindelijk ook de hoop opgeven. Zij gaan dan behoren tot de groep van drop-outs die in armoe leven.